Cartoons – Pawel Kuczynski
Controle
Ik reis regelmatig met het vliegtuig en blijf me verbazen over de controles die je als reiziger moet ondergaan. We leven in een tijd waarin we alles willen controleren. De overheid maakt steeds meer regels. Bedrijven controleren hun medewerkers op steeds meer facetten. En veel mensen proberen met behulp van pillen zelfs hun eigen emoties onder controle te houden. Als Tai Chi-leraar zie ik het resultaat: mensen zitten vast in hun lichaam. Hebben moeite om zich te ontspannen.
Controle is nodig om een proces niet uit de hand te laten lopen. Om grip op een situatie te houden. Maar zijn we nu niet aan het doorschieten? Weten we nog wel waarom al die zaken willen controleren? Is het uit angst of voegt het iets toe? Wat zou er gebeuren als we sommige zaken los laten. Juist minder regels, minder controle?
Ik denk aan het wegvallen van de binnengrenzen in de Europese Unie. Nu vinden we het normaal dat er geen grenscontroles meer zijn. Maar destijds waren we bang dat ons land overspoeld zou worden door goedkope arbeidskrachten. En wat gebeurde er? Er kwamen inderdaad mensen uit Oost- en Zuid-Europa om hier in Nederland hun geld te verdienen. Ze doen het werk waar we zelf geen zin meer in hebben. Zodat wij ons kunnen concentreren op de dingen die we graag doen.
Of neem het voorbeeld van Semco, de onderneming van de Braziliaanse miljardair Ricardo Semler. Toen hij het bedrijf van zijn vader erfde, ontsloeg hij 80% van de managers. Omdat hij medewerkers niet wilde aansturen op kille cijfers, maar op menselijk geluk. Het is onbelangrijk hoe deze mensen hun werk doen als het maar afkomt. Geen order wordt aangenomen zonder dat de medewerkers zich verbinden met het resultaat. Hij stelde destijds dat het bedrijf pas succesvol is, als iedereen op maandag met plezier naar z’n werk gaat. De omzet van Semco groeide in tien jaar met 900%. En iedereen deelt mee in de winst.
In Nederland gebruiken steeds meer mensen antidepressiva. Omdat we onze emoties niet meer de baas zijn. Ook ik heb geworsteld met een depressie. Maar in plaats van een pilletje te nemen ben ik op zoek gegaan naar de oorzaak. Naar de kern van het probleem. Ik kwam er achter dat ik ideeën had over mezelf, die niet reëel waren. Die ik los moest laten. Ik moest structuur en regelmaat in m’n leven aanbrengen. Het was geen makkelijke weg. En ik had er hulp bij nodig. Maar door de kern van het probleem aan te pakken in plaats van de symptomen te bestrijden, kon ik het probleem uiteindelijk oplossen.
In Tai Chi, en volgens mij op meer terreinen, geldt dat als je echt wilt controleren, je dan moet loslaten. Leren zacht te worden. Te gaan voelen. Te ontspannen. Niet om slap te worden, nee zeker niet, maar om grip te krijgen. Om in je kracht te komen. Als je los kunt laten, krijg je kans om te luisteren, kun je waarnemen, zie je wat er om je heen gebeurd. Denk maar hoe je ooit leerde fietsen. Met geknepen handen en armen aan het stuur. En hoe je dat nu doet. Ontspannen, iedere verstoring van de balans voel je, en zonder dat je je daar bewust van bent, grijpt je in waarneer, dat nodig is. Is dat ook niet een vorm van controle, maar dan moeiteloos, en op gevoel?
Meer informatie
Ricardo Semler in Tegenlicht uitzending De Kapitale Kracht Van Geluk
Bron: Site van de vpro
